Oh dear, there goes another year...

Met grote schaamte gezien dat de laatste blogpost dateert van mid-September. Woopsie, waar is de rest van dat jaar opeens gebleven zeg?

Ah juist nu weet ik het weer, eind september trok ik op businesstrip naar België met daaraan gekoppeld het vrijgezellenfeest van mijn kleine zus. Het werd een leuk gevulde dag met retro-kapsels en vintage cocktails. Een weekje later reisden we af naar Londen voor the big day. Voor heel wat gasten gepaard gaande met hindernissenparcours gezien de staking van de NMBS met als gevolg de niet bereikbaarheid van de Eurostar (hoe, NMBS, staken die ooit??!!). Het heeft de pret allerminst bedorven want het werd een prachtige dag, ja en zelfs het weer in Londen was ons goed gezind. Een paar snapshots voor de mensen zonder facebook hieronder:

Eens teruggekomen mid-oktober hernam het leven in Hong Kong zich. Eind november lazen we bij het wakker worden het verschrikkelijke bericht van de aanslagen in Parijs. Een uurtje later tijdens het ontbijt in onze vaste stek wisten we ons omringd van Franse mede-eilandbewoners die tijdens wat hun relaxe zaterdagochtendkoffie had moeten zijn druk heen en weer zaten te praten of te telefoneren met familie en vrienden in het thuisland. Ver weg of dichtbij, verbonden met je thuisland voel je je sowieso bij zulke jammerlijke gebeurtenissen. Onze winkelier van de petshop vroeg ons dat weekend of we nog wel durfden vermelden dat we Belg waren als we nieuwe mensen onmoetten (nou ja zeg!).

Voor de collega's hier in Hong Kong lijkt het allemaal onwezenlijk als we vertellen van de lockdown in Brussel en het feit dat onze collega's van de Havenlaan in Brussel het "uitwijkscenario" hebben moeten volgen en dus "decentraal" hebben moeten werken enkele dagen. Hong Kong is zo veilig, de meesten hebben echt geen benul. Benijdenswaardig langs de andere kant om je zo veilig te weten in je thuisland dat het ook niet hoeft om op je hoede te zijn. En bevreemdend voor ons om ons op dit moment veiliger te weten in een land dat het onze niet is (want voor de meeste mensen hier lijkt België nu wel een soort mini Wild West). En toch: #wearebelgian...

Jammer genoeg is het vele reizen voor Bruno nog niet gestopt. Hij brengt de laatste 6 maanden al ongeveer 50% van zijn tijd door in Maleisië. Hetgeen er ook voor zorgt dat ik er een "14-daagse" voor mezelf aan overhoud elke maand. Vaak eigenlijk niet zo leuk, behalve als er bezoek komt natuurlijk. Eind november kwamen Koen en Jeroen aan na lang aftellen (aftellen vooral door ondergetekende). Ze hebben op een week tijd het wel en wee in Hong Kong mogen meemaken: een paar pittige hikes, veel lekker eten, nog meer wolkenkrabbers en een hoop mooie foto's om mee naar huis te nemen. Er is beloofd dat ze terugkomen als wij nog een beetje blijven (dus fingers crossed).

Het voorbije weekend hadden we nog eens een weekendje samen in Hong Kong. Laat het wel een propvol weekendje zijn. Aangezien de Sint ook voor de brave kindjes komt in Hong Kong heeft die brave man ook pieten nodig. Bruno de kindervriend liet zich omtoveren en speelde een hele zaterdagnamiddag afroepppiet voor de kindjes van de Belgian Club in Hong Kong. Jammer genoeg zat het weer niet zo mee want de zonnige overtocht van de Sint van Aberdeen naar Stanley verliep nogal redelijk regenachtig en winderig. Maar kindjes blij, dan is de missie volbracht. Foto's als bewijsmateriaal inbegrepen, zoek zwarte piet...

Zaterdagavond ware we te gast op het Belgian Beer Festival. Nuja, jammer genoeg waren het vooral de typische bieren want ook hier heeft Inbev zware voet aan de grond. Maar Boogie Boy en zijn zoon (respectievelijk overgevlogen van België en Zuid-Afrika) brachten wat swung in de keet. Ja stilzitten was moeilijk...

Zondag vierden we Bruno's verjaardag met een pizzafeestje op het strand. De temperaturen zijn wat gezakt in Hong Kong dus het werd een feestje met jassen aan maar het heeft de pret niet bedorven. Hij heeft ervan genoten, ook al worden het alsmaar meer kaarsjes om uit te blazen :-)

We zijn op dit moment nog 2 weken verwijderd van onze "kerstvakantie" (het is wat frisser geworden in Hong Kong maar kerst doet toch altijd hopen op mooie witte sneeuw). Nuja, een mooi wit strand is ook meegenomen dus dat wordt het plan. Een weekje Thailand om uit te rusten en met volle moed en nieuwe plannen 2016 tegemoet te gaan. De blog wordt opnieuw aangevuld begin 2016, voor iedereen reeds vanuit Hong Kong prettige feestdagen, een symbolisch warme kerst en een spetterend begin van het nieuwe jaar!

Een mobistarreke doen op z'n Hong Kongs

Hong Kong is a place of convenience, dat hoor je hier zo vaak. En pas op, het is waar he. Je boodschappen, geen gesleur want ze komen ze netjes brengen van de winkel dus je kan het lekker laten staan. Trappen? Daar word je selectief blind voor want overal is er een roltrap. En ga zo maar door.

Maar er zijn toch ook aspecten waar Hong Kong en België jammerlijk op elkaar gelijken. Bijvoorbeeld bureaucreatie der overheidsinstellingen. Hieronder een extensief voorbeeld (voor de mensen die hun lach niet kunnen inhouden, ge moet het maar zelf voorhebben!!).

Ondergetekende bestelde onlangs iets online (zoals ik waarschijnlijk al tientallen keren succesvol heb gedaan) maar aangezien het dit keer uit Europa diende te komen werd het verstuurd met DHL en eens in Hong Kong overgeleverd aan the Hong Kong Post office.

Dus een paar dagen later kijk ik via de tracking code online om tot de vaststelling te komen "there has been a default in your address and your package has been sent back to the HK post office awaiting further information".

Dus bel ik naar DHL (en aangezien dit geen express post was maar gewone mail werd ik hier al van het kastje naar de muur gestuurd). Uiteindelijk lukte het mij om mijn beste Duits boven te halen (het zat ver!) en te vragen of ze mij een lokaal tracking nummer konden geven zodat ik naar de HK post office kon bellen, hoera dus zo ver was ik al na 2 uur bellen.

Volgende stap: the HK post office. Nu hebben Honkies in het algemeen de zeer irritante gewoonte om meteen uitvluchten te beginnen zoeken van het moment dat je een vraag stelt die ofwel een beetje out of the box is of een vraag die niet in hun staff manual te vinden is. Op zich kan je het ze niet kwalijk nemen, hun cultuur is er eentje van te volgen en niet van zelf te denken maar voor een Westerling zeer frustrerend dus.

Na 27 keer door te verbinden en een paar keer opnieuw te beginnen kom ik dus bij iemand terecht die al zo behulpzaam is om gewoon naar het tracking nummer te willen luisteren om te zien of ze het pakketje kunnen lokaliseren. De dame in kwestie typt het nummer in en weet me te zeggen dat de afzender waarschijnlijk een fout heeft gemaakt in het adres want dat het pakketje niet kon geleverd worden (zo ver was ik zelf ook al wel met gewoon online te kijken). Waarop ik vraag of ze niet kan kijken in welke post office het pakketje zich bevindt zodat ik gewapend met mijn paspoort het gewoon zelf kan komen ophalen. Dame in kwestie repliceert dat het systeem haar niet toelaat het pakketje te lokaliseren want dat de procedure (nu zijn we er! je kan wel kijken in het systeem maar volgens het boekje is de procedure .....) voorschrijft dat de afzender een verzoek moet sturen om het adres te laten wijzigen zodat HK Post office opnieuw kan komen leveren.

Bon, back to DHL Germany die ik vriendelijk verzoek om het adres te willen aanpassen in hun intern systeem zodat HK Post office pakje kan komen leveren. Antwoord van DHL: ok zullen we doen maar gelieve zelf ook nog eens via de website van de HK Post office te willen navragen waar het pakje is.

Ondergetekende doet dit braafjes dus via de website van de HK Post office log ik een vraag met tracking code, leveringsadres en de hele handel en vraag hen nog eens beleefd om mij te willen zeggen waar het pakje is zodat ik het kan komen afhalen.

Waarop ik een (en ik geloof dat dit dus een automatisch gegenereerde versie is) mail terugkrijg dat de procedure voorschrijft.... en nu ga ik het hier niet meer herhalen want elke keer als ik het verhaal opnieuw vertel wordt ik er net dat ietsje meer gefrustreerd door.

Resultaat? Silvie heeft nog steeds haar pakketje niet, DHL kan niet meer doen dan in het systeem het adres veranderen en wachten en de HK post office stelt volgens mij enkel nog computers tewerk...Wordt vervolgd

Ik herinner me vaag nog die aflevering op VRT waar Mobistar helemaal in z'n hemd werd gezet met hun mooi presterende klantenservice, het zou hen hier deugd doen van hetzelfde laken een broek te krijgen.

 

Goed, voor de grappige noot. Nog een paar leuke bevindingen/weetjes. Deze week ging ik met een Belgische mede-Discovery Bay bewoonster naar een uitverkoop van Tory Burch. Voor de kenners of niet-kenners, duur merk met mooie handtassen dus tegen deftige korting wil Silvie graag een exemplaar op de kop tikken. Nu moet je het volgende weten van Honkies: van het moment dat het woord "discount" afgaat gaan alle alarmbellen af. Ratio wordt helemaal overboord gegooid en enkel nog de wet van de sterkste geldt. Toen we aankwamen stond er al een imposante rij (ik kon hier geen foto's nemen want niet toegelaten door de security) en we werden slechts in groepjes van 8 per keer naar de liften toegelaten. Je zou haast denken dat het hier gouden handtassen waren. Een keer boven mocht je enkel nog je portefeuille mee binnen nemen, al de rest ging in storage (kwestie van te verhinderen dat je ergens een stuk zou "ontvreemden" zonder er de "discounted" prijs voor te betalen). Samengevat: stukken die "on sale" waren uitgestald op tafels en een hoop uitgelaten dames die over en onder elkaar doorklauteren om nog net dat stuk te bemachtigen. En als wij als Westerling nog binnengaan met de idee van "ik kijk of ik iets vind dat ik mooi vind en nodig heb" dit geldt dus absoluut niet voor de local. Bij hen geldt "ik neem alles mee wat ik mooi vind en nog een hoop voor familie/collega's/vrienden en die moeten er dan maar een klein percentje extra voor betalen dus dan doe ik er nog winst aan ook". Aangezien wij bijna de enige Westerse vrouwen waren daar was het handig om over de koppen heen te kijken. Ik ging buiten fier op mijn buit van 1 tas en 1 portefeuille maar de dame aan de kassa bekeek mij alsof ik van Mars geland kwam "only 2 items????". Euh ja because that's all I need. But lady it's on sale!! (als in, jij achterlijke koe je weet echt niet hoe je gebruik  moet maken van een opportuniteit he). Maar bon, ik hield voet bij stuk (de dame achter de kassa rekent hoofdschuddend af) en ikke buiten. En eerlijk gezegd, ik kon eens buiten toch wel meteen terug een stukje vrijer ademen moet ik toegeven.

 

Dit geeft een goede indruk (maar dan enkel van de rij beneden niet van het gewriemel eens in de sale)

 

 

Een ander grappig iets, Chinezen zijn enorme slaapkoppen. Ik weet dat ik met mijn halve slaapstoornis en 4 keer wakker worden per nacht geen geweldig voorbeeld ben maar Chinezen kunnen overal en altijd slapen. Op het werk (gewoon op hun bureau) je hebt in China ook een soort middagdutje in de fabrieken waarbij alle lichten uitgaan en de arbeiders gewoon een half uur slapen op wat er het dichtst bij ligt, op de bus (bijhorend met het hoofdje dat langzaam maar zeker naar beneden zakt en dan weer omhoog schiet), op een bankje in het park maar even goed (zelf gisteren gezien) langs een drukke snelweg midden in het stad. Grappigste anekdote en dat is ook niet van horen zeggen maar zelf gezien en meegemaakt is hoe Chinezen naar Ikea gaan. Hoe ga ik naar Ikea: ik neem de metro naar Causeway Bay en ik ren (ja ren) door Ikea omdat ik perfect weet waar ik hoekjes kan skippen om zo het snelst te komen bij de spullen die ik nodig heb, die grabbel ik en hup naar de kassa. Chinezen? Die gaan naar Ikea om daar lekker op de zetels te zitten of...jawel te slapen! Op zondag ligt heel de sofa/beddenafdeling hier vol met slapende Chinezen. Een paar maanden terug werd zelfs de eerste Ikea sleep-in georganiseerd (je kon dus zoals de uitdrukking het zegt naar Ikea om er te gaan slapen). Ik bedank er feestelijk voor!

 

Daar moet wel bij gezegd worden dat er hier vaak lange uren werkuren gelden en ook voor de schoolgaande jeugd is het niet beter. Alles draait rond presteren dus elk ogenblik om een uiltje te knappen wordt gretig aangezocht. Maar ik kon het niet laten om toch wat grappige foto's te zoeken erbij:

 

Metro

op school

jawel, IKEA!

Hilarisch toch

En zo gaat het leventje hier verder zijn leuke gangetje, met grappige en minder grappige histories. Binnenkort las ik een tussenpauze in van 3 weken België. Het zal dan meer dan 2,5 jaar geleden zijn dat ik nog eens zo lang in Europa heb verbleven dus het gaat me deugd doen een beetje back to the roots (en de americain en de pistolets). Tot dan, take care!

 



 

Summer holidays in Hong Kong

Midden augustus, bijna het einde van de summer holidays in Hong Kong. Met andere woorden: nieuwe gezichten in de buurt met pas aangekomen gezinnen, gezinnen die terugkeren na een zomervakantie bij de familie in Europa, kinderen opnieuw (naar een nieuwe) school, terug meer mensen op de ferry 's ochtends en een drukkere ochtend -en avondspits.  Alles is iets of wat meer laid back in Hong Kong tijdens de zomer, ook al ga je niet op vakantie, dan kan je nog genieten van een iets of wat kalmer tempo nu (aka: je hebt ook veeeel sneller een taxi beet :))

Wij zijn er begin juli wel een paar dagen op uit geweest, richting Koh Samui. Volledige fotoboek op Facebook maar een ideale bestemming voor een idyllische droomvakantie. Van aankomst tot vertrek, alles is erop voorzien om je volledig te laten ontspannen. Ik denk dat ik nog nooit zoveel massagesalons bij elkaar heb gezien. Hele straten (en stranden) vol. Waar je ook arriveert, al is het een verlaten en verdoken strandje waar je toevallig passeert met je scooter, je zal er een masseuse vinden. En hoe chill de muziek ook is die de salons gemiddeld genomen gebruiken, niets gaat boven het echte onvervalste geluid van de oceaan op de achtergrond terwijl ze alle knoopjes uit je rug halen, zalig!

Ik ben er tevens aan mijn duikopleiding kunnen beginnen (die ik in Phuket zal verderzetten in december). Voor een waterrat zoals ik niks zo zalig als zwemmen over en tussen de koralen en de vissen (ja zelfs een kleine haai, maar echt een kleintje). Bruno ging voor de amateurversie waar ze een soort astronautenhelp op je hoofd proppen en je zo over de zeebodem laten wandelen.

En voor de rest? Zon, zee, strand en super lekker Thais eten!

 

De "busjes"op de tarmac van Koh Samui (de grotten van Han zijn er niks tegen)

 

phad thai noedels met chang bier njam!

 

bounty beach!

ah ja, en veel tempels



Deel van het leven in Hong Kong, buiten het feit dat je heel veel mensen leert kennen, is dat je ook vaak afscheid moet nemen. Hong Kong is een verhaal van komen en gaan. En in dit geval moesten we jammer genoeg afscheid nemen van onze vorige KBC GM. In zijn lievelingsrestaurant in SOHO organiseerden we een Italiaans feestje waar iedereen kon van genieten en waar hij nadien nog met plezier kan aan terugdenken.
Chinezen zijn dol op feestjes, meestal het formele soort, waar ze een hele avond aan tafel zitten, veeeeel kunnen eten en spelletjes kunnen spelen (vooral Lucky draws met loterijprijzen zijn een winner) dus dit was een beetje een ander concept (de meeste collega's gaan echt niet veel uit eten op z'n Westers) en het leverde wel leuke taferelen op. Ze zijn bijvoorbeeld niet gewend voor -en hoofdgerecht opeenvolgend te krijgen (voor Chinezen komt alles gewoon samen van voorgerecht tot dessert) dus het was even paniek als ze het voorgerechtenbuffet zagen (is dat alles??). Alcohol is er meestal ook niet bij (dronken collega's zijn super hilarisch). Overall, een leuke ontspannen avond.

vlnr: Vivian (collega corporate banking), ikke, Stephanie (HR manager), Shirley (loan officer) en Danny (IT guy)

Vivan en ik een van mijn tofste collega's lunchbuddy shopinspiration en so much more

 

 

En ja hoor, ook ik moest eraan geloven. De dirty 30's hebben zich aangediend. Maar daarom niet getreurd we hebben in stijl gevierd met een avondje uit in Souvla, een leuk Grieks restaurantje in LKF. Lekker eten, een glaasje bubbels en super gezelschap, zeg nu nog eens dat verjaren niet leuk is hm?

 

Ja zelfs Bruno was er eens bij voor de gelegenheid :-)



 

Inmiddels zit Bruno vaak in Maleisië voor een nieuw project. En met vaak bedoel ik zeer vaak, 1 week Hong Kong, 2 weken Kuala Lumpur en zo maar verder zeker nog tot eind september. En dan moet ik natuurlijk tijdvulling zoeken. Maar die heb ik inmiddels al voor een stukje gevonden in een nieuwe hobby, pilates. Vorige week een introductieworkshop en vandaag eerste groepsles, and I like it. Ik die vond dat yoga en aanverwanten niets voor mij zouden zijn maar vreemd genoeg lukt het wel om wat tot rust te komen in een drukke stad zoals Hong Kong.

 

Van drukte gesproken, het is momenteel terug fair season in Hong Kong. Een aangezien ons KBC kantoor vlak naast de Hong Kong expositiehal is gaat het er hard aan toe soms. Eind deze week begon de foodfair, één van de toppers hier dus ik kon natuurlijk niet achterblijven. Met dank aan onze klanten die mij en Vivian van ticketjes voorzagen konden we ook rondlopen en belangrijker nog, shoppen! Van foie gras tot lekkere olijfolie, maar ook kimshi of noedels, alles is er te zien en te krijgen. Ik ging voor de Japanse sint-jacobsschelpen (sashimi quality jongens!) en de Hollandse truffelkaas, njam!

 

Ik hoop er eind augustus of begin september nog eens tussenuit te kunnen, ofwel een verlengd weekendje Maleisië of eens naar Singapore. Sowieso staat de vlucht richting België geboekt dus dat is voor eind september. Maar natuurlijk kijk ik het meest uit naar Londen, the wedding of the year van mijn zusje en brother to be :) Dat is voor de volgende blog!

 



(Not so) everyday Hong Kong

Dag allemaal,


Jammer genoeg is het inmiddels al een tijdje geleden dat we nog eens een blog hebben gepost. Na onze reis in Vietnam was het terug werken geblazen. En voor Bruno betekende dat reizen, veel reizen. Maar dan niet voor zijn plezier. De voorbije weken heeft hij weer een hele poos in Maleisië gespendeerd en momenteel resideert hij in Taiwan. Volgende maanden zien er niet veel beter uit want er staat ook een project in Singapore op til. Tot zover ons plan om door de verhuis het reizen te zien minderen...we zijn jammer genoeg weer op (of over) het aantal dagen van huis net zoals in België. En zo mis je avonden, vrijdagavonden, weekends en zelfs feestdagen (want reizen is doorwerken). Remind me again....o juist Hong Kong :)





Dan maar uitkijken naar het volgende tripje dat er gepland staat, onze 5-daagse Koh Samui begin juli. Ik ben inmiddels aan het studeren om het theoretische gedeelte van mijn duikcursus al achter de rug te hebben zodat ik eens daar aan the real works kan beginnen. Na mijn trial in Vietnam in december had ik de microbe helemaal beet. En nu we hier toch wonen zijn zulke dingen altijd fijn meegenomen. Liever hier leren duiken dan in de Oosterschelde, zeg nou zelf...





En als je zo hele tijden single bent dan vul je je tijd met andere nuttige dingen. Dinertjes met vriendinnen, bioscoop met vriendinnen, hiken met Jahra. Inmiddels is het weer lekker warm en vochtig dus de hikes moeten liefst wat in de schaduwrijke omgeving zijn als de zon komt piepen (want o jawel ik heb mijn eerste zonnebrand alweer te pakken dit seizoen). En ook het zwembad gaat terug open (daar hebben we dit weekend al lekker van genoten).



Een super leuk tijdverdrijf tijdens week -of weekenddagen is natuurlijk lekker gaan eten. En je kan het zo chique of juist zo chill niet bedenken maar in Hong Kong kan je werkelijk alles vinden. Voor de culinaire vrienden thuis, hier een paar van mijn favoriete adresjes:

•  Going fancy: Caprice in het Four Seasons Hotel- een aanrader maar als je het qua prijs in de hand wil houden toch best voor de lunch deal kiezen zoals wij deden. Diner in HK is typisch x2 qua prijs voor net hetzelfde... zeer luxueus maar super lekker!

• Voetjes in het zand: op Lantau zijn er heel veel leuke stranden en het voordeel is dat veel van hen er ook leuke restaurantjes op nahouden. In Pui O is dat Mavericks (de pulled pork burger van vorige week was njammie!) en op Cheung Sha beach is dat Lantana. Inmiddels is ook Jahra daar gekend en krijgt ze al meteen een kommetje water aangeboden na het hiken.

Mavericks in Pui O: de Wonton Nachos en pulled pork burger zijn een must

Lantana in Cheung Sha: voor pizza, pasta and the likes

• Een portie gezond: Met stip op 1: Tallore, nu een jaar geleden geopend door onze Belgische vriend Stijn die een gat in de markt zag in HK als het neerkwam op gezonde lunches. Hij begon een soepbar (ja en Tallore is West-Vlaams voor bord) waar er naast een hele resem aan gezonde soepen (geen room, noch MSG) lekkere slaatjes, broodjes en intussen ook pasta te koop zijn. Een super adresje voor wie tijdens de middag niet veel tijd heeft maar toch gezond wil eten. Een Belgisch staaltje ondernemerschap pur sang!

Op een verdienstelijke tweede plaats: Life café (er is een versie van in Discovery Bay en eentje in SOHO). Ze serveren er lekker gezonde en organische "gerechjes" en super drankjes. Mijn favorite: de life salad met humus en lijnzaadcrackers en de falafelburger. Hun dakterras dat 's avonds super gezellig is, ook al zit je pal in het midden van het drukke SOHO, is mooi meegenomen.

• Wereldkeuken: na ons eerste bezoekje waren we meteen verkocht aan Chicha. Chicha serveert Peruviaanse keuken (ze staan zelfs in de top 5 van beste Peruviaanse restaurants outside of Peru ter wereld). Je bestelt allemaal kleine hapjes maar op het einde van de avond is je buikje goed gevuld met heerlijk eten. De trio van ceviche is een must , aangevuld met spiesjes van kabeljauw. Maar eigenlijk is alles op de kaart super lekker.

Nepali: zoals de naam doet vermoeden Nepalese keuken. Redelijk spicy dus enkel voor de liefhebbers. Maar hun stoofpotjes of alles wat gegaard is in claypot zoals ze dat noemen, om je vingers bij af te likken.

• Niet enkel vrijdag is visdag: Hong Kong bestaat voor een groot deel uit eilandjes, en rondom die eilandjes wordt er druk gevist. Ons favoriete Seafood restaurant is Rainbow Restaurant op Lama Island. Het is heel basic met plastieken stoelen maar de vis is wel dagvers. Ze hebben zelfs hun eigen bootservice waarbij ze je op Hong Kong Island komen oppikken en na het eten netjes terugbrengen. Leuk om met een kleine of wat grotere groep naartoe te trekken en al dan niet te combineren met een korte hike op Lama.

Last but not least, en niet omdat het op zich zo speciaal is: maar in Pacific Coffee hebben we al menig zaterdag -of zondagochtend gespendeerd. Een croissantje (ook eentje voor Jahra trouwens) met een koffie en zicht op het water en de bergen, kan je nog meer chill aan het weekend beginnen?

En bij deze, omdat het bijna vrijdag en dus bijna weekend is: geniet ervan (ze voorspellen in België ook een hittegolf-je hebben we gehoord...)





Highlights from Vietnam

De maanden zijn weer voorbij gevlogen. Inmiddels staan we zo goed als aan het begin van ons derde jaar in Hong Kong (ons hoor je niet klagen).

Maar misschien wordt het wel tijd om de gap tussen de vorige post eens te dichten met een nieuw berichtje van ons wedervaren intussen.

Begin dit jaar kreeg ik gezelschap van Sofie, een fijne dame van Corporate Banking België die deelnam aan een internationaal uitwisselingsproject bij KBC en zo na Shanghai ook bij ons in Hong Kong belandde. En de collega's gaan het geweten hebben want er kwam ineens zoveel meer getetter en gegiechel uit de box van de network desk bij ons met die 2 Belgen daar (en het beste: niemand verstaat ons :)). Aangezien Sofie maar kort hier was en het meeste uit haar verblijf wou halen besloten we er ook een weekendje weg aan te koppelen terwijl Bruno weg skiën was in Niseko (Japan). Op vrijdagavond zeiden we op tijd de office vaarwel om het vliegtuig te nemen naar Taipei in Taiwan. Bruno moet al zo vaak naar ginder dat hij het nog nooit heeft zien zitten daar een weekendje te spenderen, ook al is het amper een uurtje vliegen van hier. Wel, wij hebben ervan genoten zoals je op de foto's hieronder kan zien.

Op onze eerste dag leerden we thee drinken zoals het hoort op de theevlaktes boven in Taipei.

 

Cultuur mocht er ook bij zijn dus we bezochten ook het Chiang Kai-shek plein, aangelegd ter nagedachtenis aan de gelijknamige president van China. Hier dient bij vermeld te worden dat het onderwerp China zeker een gevoelig issue is in Taiwan gezien ze vroeger onder heerschappij van China leefden en nadien hun onafhankelijkheid verwierven. Voor China vandaag blijkt dit vandaag de dag nog altijd moeilijk te verteren te zijn want of je nu op Wikipedia of google maps Taiwan opzoekt zal het altijd lijken alsof Taiwan nog steeds deel uitmaakt van China.

 

 

En wie gaat er nu naar Taiwan zonder niet van het lekkere eten te proeven dat ze er allemaal hebben. We gingen op high-tea in het Shangri-la Hotel maar aten ook zeer lekker Japans en niet te vergeten: Din Tai Fung! Het ook in HK bekende dim sum restaurant heeft zijn roots hier in Taipei waar het restaurant nog steeds gehuisvest is waar ze ooit begonnen zijn. Een super afsluiter van ons kort en krachtig weekendje weg.

 

De gekende Taipei 101 op ons avondje restauranthoppen

Dat het lekker was zegt Sofie :)

 

Na Taipei hebben we ook nog een paar fabrieksbezoeken in China samen gedaan en eens een avondje Guangzhou in China op stelten gezet (die foto's zijn niet voor publicatie) bij de Bencham van Zuid-China. Jammer genoeg moest Sofie na haar stage weer richting België maar de leuke herinneringen aan HK zal ze zeker meegenomen hebben.

 

 

Bruno werkt intussen ook aan een nieuw project in Maleisië waarvoor hij regelmatig in de buurt van Kuala Lumpur moet resideren. Seramban (waar de fabriek gehuisvest is) was hij echter na een week al beu, dus het perfecte signaal voor mij om op het vliegtuig richting KL te stappen voor een weekendje daar.

 

Ons hotel had een superleuk uitzicht op de KL Petronas Towers, hoe de twin towers daar genoemd worden aangezien Petronas (een van de belangrijkste oliebedrijven) daar gevestigd is. Na het ontbijt zetten we het op citytrippen en natuurlijk stonden de torens ook op het programma.

 

 

 

Aangezien we een beetje lui waren geweest en wat aan het zwembad gingen hangen was het snel namiddag en tijd om het wat op aperitieven te zetten. De avond ervoor hadden we een whisky bar gespot die Bruno zeker niet wou missen dus wij daarheen. Voor alle whisky liefhebbers, dit is absoluut een aanrader want ze hebben er een kaart die bijna niet op te nemen valt. Ze hadden zelfs een van de zeldzame favorieten van manlief dus deze bar komt zeker op zijn shortlist terecht whenever in KL :)

En wat zou een weekendje weg zijn zonder lekker te gaan eten? NIETS! via  kennissen die in KL wonen kwamen we aan een subliem adresje, Nobu. Onder de gastronomen zeker gekend want veel grootsteden hebben er een maar die in KL heeft dan ook nog eens een super locatie naast de Petronas torens. Het is een zeer atypisch Japans restaurant met Peruviaanse invloeden. Maar o zo lekker. En aangezien we in KL waren het weekend voor de F1 en het event officieel van start ging werden we bij het dessert getrakteerd op vuurwerk :)

 

De laatste dag hingen we een beetje de toerist uit en klommen we op een hop-on-hop-off bus zodat we nog het meeste van KL konden meepikken voor ik opnieuw richting HK vertrok en Bruno er nog een weekje Seramban aanbreide.

 

China town in KL, we zijn niet uitgestapt

De moskee (Islam neemt enorm aan belang toe hoewel er godsdienstvrijheid is, zeker een uitdaging voor een economisch groeiend land zoals Maleisië...)

Het paleis. Maleisië is onderverdeeld in 9 gebieden met elk een Sultan waarvan er elke 5 jaar een nieuwe als koning wordt verkozen samen met een regering

 

En nu voor de mensen die begonnen te denken dat ik mijn titel verkeerd had gekozen neen hoor. Tijdens de paasvakantie trokken we samen met Matthias en Lobke 9 dagen naar Noord-Vietnam. Een echte topreis die we dankzij het gezelschap en de vele indrukken zeker niet snel zullen vergeten. We startten onze reis in Hanoi waar wij fris en monter (de Belgjes iets minder) aankwamen voor een 2-daags bezoekje aan deze nieuwe hoofdstad. We kregen er een gegidste rondleiding door de highlights van de stad en ook een ritje op een fietstaxi gevolgd door een voorstelling in het water pupet theather.

 

 

Aan het einde van dag 2 namen we de nachttrein richting Lao Cai om aan onze 3-daagse in Sapa te beginnen. Bij vroege aankomst in het station stonden ze ons op te wachten (gelukkig zagen de andere 3 de chauffeur met mijn naambordje want slapen op zo'n trein was voor ons uitdaging. Holderdebolder door de nacht in een oude trein op sporen van 100 jaar geleden, het is een ervaring...

De vermoeidheid was echter snel vergeten toen we aan onze wandeling begonnen gegidst door Fynn, onze gidse die ook in de bergen van Sapa woont met haar gezin en er een restaurant voor toeristen hoop t te openen als ze genoeg centjes heeft verdiend.

Elk van de 3 dagen waren een waar sprookje van weidse vergezichten en prachtige natuur. Iemand die naar Vietnam gaat zou niet naar huis mogen terugkeren zonder ook Sapa gezien te hebben, wij hadden er alvast langer kunnen blijven.

 

 



 





Na ons getrek door de bergen in Sapa zetten we opnieuw koers naar Hanoi om daar meteen verder te reizen naar Halong Bay, om meteen ook 1 van de 7 wereldwonderen van ons lijstje te schrappen. We gingen er aan boord van onze Prince Junk samen met een Brits koppel. Een boot met 5 mensen personeel voor 6 passagiers, het was een beetje om te blozen. Maar bon, eens koers gezet uit Halong city konden we echt beginnen genieten. en genieten deden we: van het super lekkere eten dat de kok dag na dag op tafel toverde maar ook van de prachtige zichten en immense stilte waar je mee omringd wordt als je 3 dagen langs de 2000 rotsen van de baai vaart. Het heeft zijn plaats op het lijstje zeker verdiend en we zouden het concept van weinig mensen op een boot zeker aanraden aangezien wij ook het minder toeristische gedeelte van de streek hebben kunnen ontdekken op deze manier. We kregen er een privebbq op het strand en rondleiding door de pas terug geopende grotten van Bai Tu Long bij.

spring rolls maken met de kok

 

 

En met het bezoek aan Halong Bay zat de trip er jammer genoeg op. Na een mooie 3-daagjes op de boot was het opnieuw richting Hanoi voor de laatste nacht waarop we de volgende dag afscheid namen van Vietnam en onze Belgische vrienden. Maar de herinneringen en foto's zijn er zeker die we nog lang zullen koesteren.

 

Hieronder nog een time lapse die Bruno maakte tijdens ons varen in Bay Tu Long Bay mocht je niet overtuigd zijn...