Hong Kong is a place of convenience, dat hoor je hier zo vaak. En pas op, het is waar he. Je boodschappen, geen gesleur want ze komen ze netjes brengen van de winkel dus je kan het lekker laten staan. Trappen? Daar word je selectief blind voor want overal is er een roltrap. En ga zo maar door.
Maar er zijn toch ook aspecten waar Hong Kong en België jammerlijk op elkaar gelijken. Bijvoorbeeld bureaucreatie der overheidsinstellingen. Hieronder een extensief voorbeeld (voor de mensen die hun lach niet kunnen inhouden, ge moet het maar zelf voorhebben!!).
Ondergetekende bestelde onlangs iets online (zoals ik waarschijnlijk al tientallen keren succesvol heb gedaan) maar aangezien het dit keer uit Europa diende te komen werd het verstuurd met DHL en eens in Hong Kong overgeleverd aan the Hong Kong Post office.
Dus een paar dagen later kijk ik via de tracking code online om tot de vaststelling te komen "there has been a default in your address and your package has been sent back to the HK post office awaiting further information".
Dus bel ik naar DHL (en aangezien dit geen express post was maar gewone mail werd ik hier al van het kastje naar de muur gestuurd). Uiteindelijk lukte het mij om mijn beste Duits boven te halen (het zat ver!) en te vragen of ze mij een lokaal tracking nummer konden geven zodat ik naar de HK post office kon bellen, hoera dus zo ver was ik al na 2 uur bellen.
Volgende stap: the HK post office. Nu hebben Honkies in het algemeen de zeer irritante gewoonte om meteen uitvluchten te beginnen zoeken van het moment dat je een vraag stelt die ofwel een beetje out of the box is of een vraag die niet in hun staff manual te vinden is. Op zich kan je het ze niet kwalijk nemen, hun cultuur is er eentje van te volgen en niet van zelf te denken maar voor een Westerling zeer frustrerend dus.
Na 27 keer door te verbinden en een paar keer opnieuw te beginnen kom ik dus bij iemand terecht die al zo behulpzaam is om gewoon naar het tracking nummer te willen luisteren om te zien of ze het pakketje kunnen lokaliseren. De dame in kwestie typt het nummer in en weet me te zeggen dat de afzender waarschijnlijk een fout heeft gemaakt in het adres want dat het pakketje niet kon geleverd worden (zo ver was ik zelf ook al wel met gewoon online te kijken). Waarop ik vraag of ze niet kan kijken in welke post office het pakketje zich bevindt zodat ik gewapend met mijn paspoort het gewoon zelf kan komen ophalen. Dame in kwestie repliceert dat het systeem haar niet toelaat het pakketje te lokaliseren want dat de procedure (nu zijn we er! je kan wel kijken in het systeem maar volgens het boekje is de procedure .....) voorschrijft dat de afzender een verzoek moet sturen om het adres te laten wijzigen zodat HK Post office opnieuw kan komen leveren.
Bon, back to DHL Germany die ik vriendelijk verzoek om het adres te willen aanpassen in hun intern systeem zodat HK Post office pakje kan komen leveren. Antwoord van DHL: ok zullen we doen maar gelieve zelf ook nog eens via de website van de HK Post office te willen navragen waar het pakje is.
Ondergetekende doet dit braafjes dus via de website van de HK Post office log ik een vraag met tracking code, leveringsadres en de hele handel en vraag hen nog eens beleefd om mij te willen zeggen waar het pakje is zodat ik het kan komen afhalen.
Waarop ik een (en ik geloof dat dit dus een automatisch gegenereerde versie is) mail terugkrijg dat de procedure voorschrijft.... en nu ga ik het hier niet meer herhalen want elke keer als ik het verhaal opnieuw vertel wordt ik er net dat ietsje meer gefrustreerd door.
Resultaat? Silvie heeft nog steeds haar pakketje niet, DHL kan niet meer doen dan in het systeem het adres veranderen en wachten en de HK post office stelt volgens mij enkel nog computers tewerk...Wordt vervolgd
Ik herinner me vaag nog die aflevering op VRT waar Mobistar helemaal in z'n hemd werd gezet met hun mooi presterende klantenservice, het zou hen hier deugd doen van hetzelfde laken een broek te krijgen.
Goed, voor de grappige noot. Nog een paar leuke bevindingen/weetjes. Deze week ging ik met een Belgische mede-Discovery Bay bewoonster naar een uitverkoop van Tory Burch. Voor de kenners of niet-kenners, duur merk met mooie handtassen dus tegen deftige korting wil Silvie graag een exemplaar op de kop tikken. Nu moet je het volgende weten van Honkies: van het moment dat het woord "discount" afgaat gaan alle alarmbellen af. Ratio wordt helemaal overboord gegooid en enkel nog de wet van de sterkste geldt. Toen we aankwamen stond er al een imposante rij (ik kon hier geen foto's nemen want niet toegelaten door de security) en we werden slechts in groepjes van 8 per keer naar de liften toegelaten. Je zou haast denken dat het hier gouden handtassen waren. Een keer boven mocht je enkel nog je portefeuille mee binnen nemen, al de rest ging in storage (kwestie van te verhinderen dat je ergens een stuk zou "ontvreemden" zonder er de "discounted" prijs voor te betalen). Samengevat: stukken die "on sale" waren uitgestald op tafels en een hoop uitgelaten dames die over en onder elkaar doorklauteren om nog net dat stuk te bemachtigen. En als wij als Westerling nog binnengaan met de idee van "ik kijk of ik iets vind dat ik mooi vind en nodig heb" dit geldt dus absoluut niet voor de local. Bij hen geldt "ik neem alles mee wat ik mooi vind en nog een hoop voor familie/collega's/vrienden en die moeten er dan maar een klein percentje extra voor betalen dus dan doe ik er nog winst aan ook". Aangezien wij bijna de enige Westerse vrouwen waren daar was het handig om over de koppen heen te kijken. Ik ging buiten fier op mijn buit van 1 tas en 1 portefeuille maar de dame aan de kassa bekeek mij alsof ik van Mars geland kwam "only 2 items????". Euh ja because that's all I need. But lady it's on sale!! (als in, jij achterlijke koe je weet echt niet hoe je gebruik moet maken van een opportuniteit he). Maar bon, ik hield voet bij stuk (de dame achter de kassa rekent hoofdschuddend af) en ikke buiten. En eerlijk gezegd, ik kon eens buiten toch wel meteen terug een stukje vrijer ademen moet ik toegeven.
Dit geeft een goede indruk (maar dan enkel van de rij beneden niet van het gewriemel eens in de sale)
Een ander grappig iets, Chinezen zijn enorme slaapkoppen. Ik weet dat ik met mijn halve slaapstoornis en 4 keer wakker worden per nacht geen geweldig voorbeeld ben maar Chinezen kunnen overal en altijd slapen. Op het werk (gewoon op hun bureau) je hebt in China ook een soort middagdutje in de fabrieken waarbij alle lichten uitgaan en de arbeiders gewoon een half uur slapen op wat er het dichtst bij ligt, op de bus (bijhorend met het hoofdje dat langzaam maar zeker naar beneden zakt en dan weer omhoog schiet), op een bankje in het park maar even goed (zelf gisteren gezien) langs een drukke snelweg midden in het stad. Grappigste anekdote en dat is ook niet van horen zeggen maar zelf gezien en meegemaakt is hoe Chinezen naar Ikea gaan. Hoe ga ik naar Ikea: ik neem de metro naar Causeway Bay en ik ren (ja ren) door Ikea omdat ik perfect weet waar ik hoekjes kan skippen om zo het snelst te komen bij de spullen die ik nodig heb, die grabbel ik en hup naar de kassa. Chinezen? Die gaan naar Ikea om daar lekker op de zetels te zitten of...jawel te slapen! Op zondag ligt heel de sofa/beddenafdeling hier vol met slapende Chinezen. Een paar maanden terug werd zelfs de eerste Ikea sleep-in georganiseerd (je kon dus zoals de uitdrukking het zegt naar Ikea om er te gaan slapen). Ik bedank er feestelijk voor!
Daar moet wel bij gezegd worden dat er hier vaak lange uren werkuren gelden en ook voor de schoolgaande jeugd is het niet beter. Alles draait rond presteren dus elk ogenblik om een uiltje te knappen wordt gretig aangezocht. Maar ik kon het niet laten om toch wat grappige foto's te zoeken erbij:
Metro
op school
jawel, IKEA!
Hilarisch toch
En zo gaat het leventje hier verder zijn leuke gangetje, met grappige en minder grappige histories. Binnenkort las ik een tussenpauze in van 3 weken België. Het zal dan meer dan 2,5 jaar geleden zijn dat ik nog eens zo lang in Europa heb verbleven dus het gaat me deugd doen een beetje back to the roots (en de americain en de pistolets). Tot dan, take care!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten