Pal op de evenaar in Singapore!!

Vorige week moest Bruno voor het werk naar Singapore. Aangezien hij over het weekend moest blijven besloten we er dan maar een "weekendje weg" in Singapore van te maken. Dus nam ik vrijdagmorgen de ochtendvlucht naar daar en 4 uur later was ik ter plaatse.

Nu mag het in Hong Kong inmiddels een iets "koelere" 25 graden zijn, in Singapore werd ik meteen terug naar de hete en vochtige subtropen gebracht. Blijkbaar kennen ze er nauwelijks seizoenen (altijd warm en vochtig), het regent er typisch 1 uur per dag en voor de rest kan je vaak genieten van de zon. Mij hoor je dus niet klagen.

Wat me meteen opviel (en later ook bevestigd naarmate het weekend vorderde): Singaporezen zijn enorm vriendelijk én hun Engels is verbazend goed (zeker vergeleken met Honkies). Engels blijkt hun "business language" te zijn maar een gemiddelde Singaporees is 3-talig: Malay (een soort gesimplifieerd standaard Indonesisch), Engels en Mandarijns. Singapore is ook enorm proper en efficiënt georganiseerd. Een zeer aangename stad dus.

Vrijdagnamidag was Bruno nog aan het werk dus moest ik mezelf beetje bezighouden. Geen probleem, op naar het National Museum. Jammer genoeg was meest interessante verdiep gesloten...Dan maar over naar de orde van de dag: shopping malls! (en dan hoefde Bruno dat ook al niet meer te ondergaan). Mijn favoriet is de 313@Somerset met wat alternatievere winkeltjes en niet alledaagse merken. Maar ik liep ook naar de furutistische Ion op Orchard (Prada en Vuitton komen je tegen) en de Raffles Plaza. Ik scoorde er nieuwe Havaianas (die zullen in Vietnam goed van pas komen) en zelfs al een kerstcadeautje voor België.

 

Ion op Orchard Road

 

Tegen de avond keerde ik terug naar het hotel om met Bruno iets te gaan eten. Aangezien ons hotel zich bevond op Robertson Quay kozen we voor Perzisch in Clarke Quay, de trendy expatbuurt met heel veel neonlichtjes. Clarke Quay is eigenlijk een hele area vol restaurants en bars dus voor elk wat wils.

 

 

Robertson Quay en zicht vanuit de hotelkamer

 

 

Zaterdagmorgen gingen we op verkenningstocht langs de verschillende buuten van Singapore: Little India (zoals de naam zegt met Indische gemeenschap), Holland Village (expatbuurt en je raadt het al redelijk wat noorderburen te vinden ook). In de Botanical Garden aten we over de middag een lekkere spaghetti met Chili Crab. Dit laatste is een van de signature dishes in Singapore. In de namiddag gingen we wat doezelen aan het zwembad. 's Avonds trokken we naar Arab Street en Haji Lane (Arabische buurt), Chijmes (oude kerk met binnen in allemaal restaurants - vooral Japans) waar er een openluchtbioscoop bezig was (Love Actually nog wel!).

 

Arab Street (hier vond Disney dus de inspiratie voor Aladdin)

Chili Crab spaghetti

Een bezoekje aan dé toeristentrekpleister van Singapore mocht niet ontbreken, dus wij naar Marina Bay Sands hotel. Overdag ziet het er potsierlijk uit, zo'n boot op 3 pilaren. 's Avonds met de juiste verlichting heeft het wel iets. En wat het vooral is, het is groot, groter, grootst. Je kan er een halve dag in rondlopen en nog niet alles gezien hebben. We dronken er een (prijzige!) cocktail in de Ku De Ta helemaal boven, vooral voor het zicht dan wel. And what a view it was...

 

 View froom the top (KBC bevindt zich in de Prudential toren in de wirwar van gebouwen)

 



 Marina Bay Sands vanuit kikkerperspectief (en helemaal bovenaan links dronken wij onze cocktail)

 

 

De laatste dag spendeerden we in de Singapore Zoo waar we ontbeten met de aapjes (de urangutangs zijn het uithangbord van de zoo). Deze zoo wordt als een van de besten ter wereld beschouwd omdat je bijna nergens kooien ziet en de dieren redelijk veel plaats krijgen om "vrij" rond te lopen. De zoo begon als opvang shelter voor aapjes die in beslag genomen waren als huisdier (de aap Ah Meng was het eerste dier van de zoo en ze leeft nog steeds) maar inmiddels is het een bezoekje meer dan waard.

 

 Jammer genoeg was het bezoekje Singapore veel te kort, ik had er makkelijk nog een paar dagen kunnen en willen blijven. Hopelijk moet Bruno dus binnenkort nog eens die kant uit, want er valt nog veel te zien en te ontdekken daar op de evenaar!



 

 



 

Toch liever suikerbonen...

We hebben een drukke periode bezoekjes achter de rug. Begin november was het de beurt aan Hein en Katrien gevolgd door papa.We denken dat onze bezoekers zeker hebben kunnen ervaren hoe er wordt geleefd en gewerkt in Hong Kong: het tempo ligt hoog maar goed, work hard, play hard zullen we maar zeggen.

We zeulden hen mee naar alle mogelijke hoeken van Hong Kong of het nu voor sightseeing was of voor een hapje of een drankje. En ook voor ons is dat altijd een leuke manier om weer even stil te staan bij de fantatische stad waarin we leven en wat een voorrecht het is om Hong Kong onze thuis te mogen noemen for the time being. Zoals alle leuke verhaaltjes en bezoekjes kwam er ook een eind aan en inmiddels zijn we weer met z'n tweetjes.

Spannende tijden op het werk, onze collega Beryl is zopas bevallen van een zoontje...happy times! Maar toch is het in Hong Kong beetje anders dan in België. De meeste mensen bevallen hier in een public hospital. Helemaal niks ergs mee, de zorg is er even goed dan in een privéhospitaal, al is het grootste verschil natuurlijk het prijskaartje. Dat, plus de hoeveelheid privacy die je krijgt. In een privé-instelling ligt je alleen op de kamer, in een public hospital met een stuk of 8 mama's op 1 ward zoals ze dat hier noemen (netjes gescheiden met gordijntjes maar dat houdt het geluid van jankende baby's 's nachts natuurlijk niet tegen). Er zijn vaste bezoekuren, ook voor de papa dus voor het grootste deel van de dag sta je er alleen voor. Meestal sta je na 2 nachten ook buiten met je baby (hieraan kan België dan weer een lesje leren) en wordt je verder opgevolgd thuis. Kostprijs voor de bevalling? Gratis op vertoon van je HK identiteitskaart!

Toen ik vroeg hoe de baby heette kreeg ik zeer verbaasde blikken. In België wordt er maanden op voorhand al druk gedaan over namen kiezen en geboortekaartjes maken. Hier in Hong Kong geen geboortekaartjes en ook niet meteen een naam. De ouders hebben 30 dagen de tijd om een naam te kiezen en het kleintje te gaan registreren. Het kiezen van de naam hangt meestal samen met de datum en het jaar waarin de baby geboren wordt en vaak wordt er ook een soort "name specialist" geraadpleegd die in functie van geboortedatum en afstamming van de ouders de meest "fortunate" naam kiest. De Westerse naam mag zelf gekozen worden eens het kind er oud genoeg voor is, meestal ergens rond hun 12-16 jaar.

Dus: geen geboortekaartjes, geen namen, geen kraambezoek en ook.... geen suikerbonen. Ik trok schotels van ogen toen ik de dag erna in de pantry binnenkwam en een zeer indringende geur merkte. Neen, in plaats van suikerbonen wordt er door de ouders een soort van "welkomscadeau" afgeleverd op het werk. Dit bestaat uit grote potten "pork and eggs in vinegar and ginger" (opgelegd varkensvlees en eieren in azijn en gember).  De combinatie van azijn en gember zorgt ervoor dat je de "innerlijke mens" versterkt en is goed voor je ingewanden en je bloedwaarde. Het is een teken dat de ouders een gezond kind hebben gekregen en dat ze blij zijn dit te kunnen delen. Al had ik even blij geweest met een geboortekaartje en een doosje suikerbonen, want de geur bleef nog dagen hangen...En het zicht ervan is ook al niet veel beter, have a look :-)